Witam. Jako, iż jestem programistą gier i antyteistą (nie wierzę w boga/bogów/szat ana), zostałem najprawdopodobn ie społecznie odtrącony przez kolegów ze szkół. Kolegów z osiedla nie mam, bo nie jestem typem człowieka, który lubi wychodzić na "powierzchnię", ale po wielu latach siedzenia przed kompem po minimum 8h, nie mam się do kogo odezwać spoza rodziny. Na początku byłem pewien, że tego nie potrzebuję, ale czas zaczął wpływać na moją samotną psychikę i okazało się inaczej. Odczuwam z każdym dniem chęć napisania do kogoś, podzielenia się nowinkami z moich gier, które programuję, do pogrania razem w coś przez neta, jednak rodzina nie jest zainteresowana i tyljo zimno przytakuje i ma to gdzieś, a ludzie, których próbowałem poznać na necie, szybko przestają pisać i tak samo, jak z "kolegami" ze szkół, kontakt się urywa, bo są zajęci, albo bez powodu, bo nie odpisują, ale "wyświetlono". Nie rozumiem świata, choć mam 25lat... jeszcze maks trzy razy tyle i do piachu pewnie... Pozdrawiam